Carita pondok carpon basa sunda

Robot haté

                “Pak, kamari réréncangan sakola abdi nyandak rorobotan ka sakola”. Abdi nyarios ka bapa bari mikaharep sugan di cumponan. Tapi bapa malah ngawaler ku cara nu santai, “Oh, janten rénking hiji hela atuh.” Abdi ambek, wawayangan tina daun sampeu menang bapa di alungkeun kana juru panto bari lumpat kana tangkal jambu terus naék nepika puncak. Dina puncak tangkal jambu éta abdi ninggal lembur anu kacida éndahna. Katénjo salah sahiji babaturan sakelas keur maca diburuan imahna. “Pantesan bisa rénking hiji waé da segut ngafalkeun. Éh naha ari batur bisa, ari urang henteu.” Kereteg dina hate bijil. Ahir semester datang, abdi kenging réngking hiji. Ku abdi raport di pasihkeun ka bapa. Bapa seuri bari nyandak sababaraha lembar artos beureum tina dompétna. “Ieu candak, engké sareng mamah kapasar mesér rorobotan téa.” Atohna teu bisa diungkapkeun, bari di cekelan éta artos téh abdi naék kana tangkal jambu. Bari ngalamunkeun ulin rorobotan, kadéngé sora ambulan ti jalan. Éta ambulan nurunkeun Pa Mahdi nu nembé kaluar ti rumah sakit. Jol téh kereteg dina haté, “ah hoyong janten dokter, ngerah bisa nulungan nu gering.” Abdi balik kaimah terus bébéja ka bapa, “Pa moal janten mésér rorobotan téh, badé ditabungkeun. Hoyong kuliah kedokteran.”